مقدمه
آلیاژهای آلومینیوم به علت وزن کم برای کاربرد در سازه‌های فضایی، هوایی، کشتی‌سازی و خودروسازی بسیار مناسب هستند. استفاده وسیع از آلیاژهای آلومینیوم در صنایع مختلف به ناچار منجر به پیشرفت روش‌های اتصال آلیاژهای آلومینیوم به فولاد شده است . به هرجهت جوش آلومینیوم به فولاد به علت تفاوت زیاد در نقطه ذوب این مواد و تشکیل ترکیبات بین فلزی ترد مانند FeAl، Fe2Al5 و FeAl3 با پیچیدگی‌ها و دشواری‌هایی همراه است . به منظور به دست آوردن جوشی با کیفیت بالا بین آلومینوم و فولاد تاکنون روش‌های جوشکاری مختلفی مانند جوشکاری ذوبی لیزری[۱] ، جوشکاری لیزری دو پرتویی[۲] و جوشکاری لیزری با فشار[۳] مورد بررسی قرار گرفته است. ذوب فلز پایه در روش‌های جوشکاری ذوبی لیزری و جوشکاری لیزری دو پرتویی منجر به تشکیل تعداد زیادی ترکیبات بین فلزی می‌شود. از طرفی نیروی مکانیکی در روش‌هایی مانند جوشکاری لیزری با فشار می‌تواند منجر به تغییر شکل وسیع در اتصال جوشکاری شود. به همین علت، روش لحیم کاری ذوبی که از قوس الکتریکی یا پرتو لیزری به عنوان منبع حرارت استفاده می‌کند و منجر به جوشکاری ذوبی در سمت آلیاژ آلومینیوم و لحیم کاری سخت در سمت فولاد می‌شود، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. به علت حرارت ورودی کم در طول فرآیند لحیم کاری ذوبی، این روش به صورت مؤثری می‌تواند از تشکیل فازهای بین فلزی و تنش‌های حرارتی در منطقه جوشکاری شده جلوگیری کند