فیبر به خانه
مخفف: FTTH
تعریف: فنآوری ارائهی ارتباط دادهای، به خانههای شخصی از طریق فیبرهای نوری به جای کابل برق.
فیبر به خانه (FTTH) (یا FTTP = فیبر به محل)به معنی ارائهی اتصال پهن باند داده (به عنوان مثال برای دسترسی به اینترنت، تلفن، و ویدئوی مورد تقاضا، که خدمات سه گانه بازی نیز گفته میشود) به خانههای مسکونی و ادارات کوچک به طور مستقیم با الیاف نوری گفته میشود. این روش جایگزینی فنی برای مدل فیبر به گره[۱] (FTTN) است که در حال حاضر رواج دارد، در روش فیبر به گره انتقال داده توسط فیبر تنها به برخی از گرهها که در یک ساختمان مرکزی و یا کابین کنار جادهای قرار گرفتهاند، صورت میگیرد و ازآنجا توزیع به ساختمانهای مختلف با کابلهای مسی انجام میشود.
روشFTTH در اشکال مختلف فنی مانند شبکههای نوری فعال[۲] و غیرفعال[۳]، ارائه میگردد. شبکههای فعال، دارای طراحی قطعات اپتوالکترونیکی، مانند مدارات مجتمع فوتونیکی[۴]، برای استفاده در سوئیچزنی و زیرساخت، هستند و قادر به ارائه ارتباطات دوطرفهی بسیار سریع هستند. از آنها میتوان برای پیادهسازی نقطه به نقطه (PtP)[5] اترنت[۶] استفاده کرد، که اغلب در اروپا مورد استفاده قرار میگیرد. از سوی دیگر، شبکههای غیرفعال نوری (PONها) که بر پایهی مقسمهای غیرفعال[۷] (پشت تقویتکنندههای قدرت فیبری آرایش یافتهاند) که سیگنالها را به مشترکین توزیع میکنند. ممکن است سیگنالها برای کاربران مختلف، به صورت همتافته[۸]، ارسال شود، به عنوان مثال، به روش همتافتگری تقسیم زمانی[۹] انجام شود. عملیات سوئیچزنی و زیرساخت پس از این در ساختمان مرکزی انجام میشود، در این روش نرخ ارسال داده اغلب بسیار کوچکتر از نرخ دریافت داده است. اینکه کدام روش مناسبتر است بستگی به نوع نیازمندیها (به عنوان مثال پهنای باند دانلود و آپلود کاربر و فاصله هر چه کوچکتر با آنها) دارد.
فیبر در مسافتهای بسیار طولانی ظرفیت انتقال بسیار زیادی ارائه میدهد، به صورتی که به راحتی برای اتصال به اینترنت، سرعت ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه و بیشتر را ممکن میکند. استانداردهای حال حاضر داده، در پایین دست، با سرعتهای ۱ گیگابایت بر ثانیه (EPON) و یا ۵/۲ گیگابایت بر ثانیه (GPON)، استفاده میکنند که بین دهها تن از کاربران به اشتراک گذاشته میشوند. استاندارد جدیدی برای ۱۰ گیگابایت بر ثانیه درحال توسعه است. چنین ظرفیتی در واقع به مراتب بالاتر از نیازهای فعلی مشتریان معمول است، بنابراین این موضوع میتواند مورد سؤال باشد که با توجه به اینکه قطعات الکترونیک نوری، برای کار، در مقایسه با تجهیزات معمول الکترونیکی، گرانتر و ظریفتر هستند آیا در هر مکانی، استفاده از فیبر اقتصادی است. با این حال طرفداران FTTH عقیده دارند که تابحال در طول زمان تقاضا برای چنین کالاهایی با ارائهی خدمات در دسترس، برای آنها افزایش پیدا کرده و مشتریان راه استفاده از آنها را یافتهاند، برای مثال همانطور که انتظار میرود FTTH، میتواند پایهای برای پخش ویدئویی مورد تقاضا باشد، که در آن مقادیر زیادی از دادههای ویدئویی را میتوان از سرور مرکزی دریافت کرد. از این منظر، این بحث به یک سؤال تبدیل میشود که با این وجود آیا حافظههای سخت چند گیگابایتی و حافظهی اصلی چند مگابایتی برای رایانههای شخصی واژه پرداز واقعا جوابگوی این سیستم هستند؟ این سؤال، در اوایل سال ۱۹۹۰ مطرح شد.
برای ارائه دهندگان این سرویس، حداقل این سؤال باقی میماند که زمان و مکان شروع برای سوئیچ به حالت FTTH چه وقت و کجا باشد: در همه جا، در هر زمان؟ و یا ابتدا، تنها در مناطقی که به نظر میرسد از لحاظ اقتصادی معقولترین هستند. بدیهی است، چنین تصمیمگیری نه تنها در حال حاضر به زیرساخت موجود بستگی دارد، بلکه به بسیاری از سؤالات که پاسخ همه آنها دشوار است، نیز بستگی دارد، به طور نمونه، نحوه گسترش استفاده از خدمات سرویسهای با پهنای باند زیاد[۱۰]، در آینده (شاید در برخی از بازارهای هدف خاص) و یا مقررات عمومی، قیمت قطعات، مسائل مختلف در سطح سیستم، و البته آنچه را که رقبای محلی نیز انجام خواهند داد.
به طور ویژه، در ژاپن هم اکنون سرمایهگذاریهای عظیمی جهت پیادهسازی فنآوری FTTH در دست انجام است. تولید کنندگان سعی میکنند برای مقابله با چالشهای اقتصادی در زمینهی تولید، از ترکیب اندازهی بهره حجمی و پیشرفتهای فنی، استفاده کنند، مانند تولید فیبر بلور فوتونیکی[۱۱] غیرحساس به خمش و بهبود اتصالات فیبری[۱۲] که نصب اینگونه سیستمها را سادهتر میسازد، حتی در نهایت وقتیکه به شما گفته شود کار را به شیوه خودتان تمام کنید. از عواملی که تا حد زیادی در ژاپن از FTTH حمایت میکنند، تراکم مکانی بالای جمعیت، که اتصال بسیاری از کاربران در یک منطقهی کوچک را باعث میشود و شیفتگی گسترده مردم به تجهیزات دارای فنآوری بالا میتوان نام برد.
یکی دیگر از علتهای افزایش استفاده از FTTH، افزایش حجم دادهها برای خدماتی مانند نمایش ویدئویی خواهد بود، که بدین ترتیب، این ظرفیت مسلما به زیرساخت اینترنت منتقل خواهد شد، و میبایست به طور متناسب گسترش یابد.
همچنین مخففFTTX، نیز وجود دارد که در آن “X” یکی از موارد، به عنوان مثال H = خانه[۱۳]، N = گره[۱۴]، B = کسب و کار[۱۵]، C = پیادهرو[۱۶]، و یا P = محل[۱۷]، است.
مخفف: FTTH
تعریف: فنآوری ارائهی ارتباط دادهای، به خانههای شخصی از طریق فیبرهای نوری به جای کابل برق.
فیبر به خانه (FTTH) (یا FTTP = فیبر به محل)به معنی ارائهی اتصال پهن باند داده (به عنوان مثال برای دسترسی به اینترنت، تلفن، و ویدئوی مورد تقاضا، که خدمات سه گانه بازی نیز گفته میشود) به خانههای مسکونی و ادارات کوچک به طور مستقیم با الیاف نوری گفته میشود. این روش جایگزینی فنی برای مدل فیبر به گره[۱] (FTTN) است که در حال حاضر رواج دارد، در روش فیبر به گره انتقال داده توسط فیبر تنها به برخی از گرهها که در یک ساختمان مرکزی و یا کابین کنار جادهای قرار گرفتهاند، صورت میگیرد و ازآنجا توزیع به ساختمانهای مختلف با کابلهای مسی انجام میشود.
روشFTTH در اشکال مختلف فنی مانند شبکههای نوری فعال[۲] و غیرفعال[۳]، ارائه میگردد. شبکههای فعال، دارای طراحی قطعات اپتوالکترونیکی، مانند مدارات مجتمع فوتونیکی[۴]، برای استفاده در سوئیچزنی و زیرساخت، هستند و قادر به ارائه ارتباطات دوطرفهی بسیار سریع هستند. از آنها میتوان برای پیادهسازی نقطه به نقطه (PtP)[5] اترنت[۶] استفاده کرد، که اغلب در اروپا مورد استفاده قرار میگیرد. از سوی دیگر، شبکههای غیرفعال نوری (PONها) که بر پایهی مقسمهای غیرفعال[۷] (پشت تقویتکنندههای قدرت فیبری آرایش یافتهاند) که سیگنالها را به مشترکین توزیع میکنند. ممکن است سیگنالها برای کاربران مختلف، به صورت همتافته[۸]، ارسال شود، به عنوان مثال، به روش همتافتگری تقسیم زمانی[۹] انجام شود. عملیات سوئیچزنی و زیرساخت پس از این در ساختمان مرکزی انجام میشود، در این روش نرخ ارسال داده اغلب بسیار کوچکتر از نرخ دریافت داده است. اینکه کدام روش مناسبتر است بستگی به نوع نیازمندیها (به عنوان مثال پهنای باند دانلود و آپلود کاربر و فاصله هر چه کوچکتر با آنها) دارد.
فیبر در مسافتهای بسیار طولانی ظرفیت انتقال بسیار زیادی ارائه میدهد، به صورتی که به راحتی برای اتصال به اینترنت، سرعت ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه و بیشتر را ممکن میکند. استانداردهای حال حاضر داده، در پایین دست، با سرعتهای ۱ گیگابایت بر ثانیه (EPON) و یا ۵/۲ گیگابایت بر ثانیه (GPON)، استفاده میکنند که بین دهها تن از کاربران به اشتراک گذاشته میشوند. استاندارد جدیدی برای ۱۰ گیگابایت بر ثانیه درحال توسعه است. چنین ظرفیتی در واقع به مراتب بالاتر از نیازهای فعلی مشتریان معمول است، بنابراین این موضوع میتواند مورد سؤال باشد که با توجه به اینکه قطعات الکترونیک نوری، برای کار، در مقایسه با تجهیزات معمول الکترونیکی، گرانتر و ظریفتر هستند آیا در هر مکانی، استفاده از فیبر اقتصادی است. با این حال طرفداران FTTH عقیده دارند که تابحال در طول زمان تقاضا برای چنین کالاهایی با ارائهی خدمات در دسترس، برای آنها افزایش پیدا کرده و مشتریان راه استفاده از آنها را یافتهاند، برای مثال همانطور که انتظار میرود FTTH، میتواند پایهای برای پخش ویدئویی مورد تقاضا باشد، که در آن مقادیر زیادی از دادههای ویدئویی را میتوان از سرور مرکزی دریافت کرد. از این منظر، این بحث به یک سؤال تبدیل میشود که با این وجود آیا حافظههای سخت چند گیگابایتی و حافظهی اصلی چند مگابایتی برای رایانههای شخصی واژه پرداز واقعا جوابگوی این سیستم هستند؟ این سؤال، در اوایل سال ۱۹۹۰ مطرح شد.
برای ارائه دهندگان این سرویس، حداقل این سؤال باقی میماند که زمان و مکان شروع برای سوئیچ به حالت FTTH چه وقت و کجا باشد: در همه جا، در هر زمان؟ و یا ابتدا، تنها در مناطقی که به نظر میرسد از لحاظ اقتصادی معقولترین هستند. بدیهی است، چنین تصمیمگیری نه تنها در حال حاضر به زیرساخت موجود بستگی دارد، بلکه به بسیاری از سؤالات که پاسخ همه آنها دشوار است، نیز بستگی دارد، به طور نمونه، نحوه گسترش استفاده از خدمات سرویسهای با پهنای باند زیاد[۱۰]، در آینده (شاید در برخی از بازارهای هدف خاص) و یا مقررات عمومی، قیمت قطعات، مسائل مختلف در سطح سیستم، و البته آنچه را که رقبای محلی نیز انجام خواهند داد.
به طور ویژه، در ژاپن هم اکنون سرمایهگذاریهای عظیمی جهت پیادهسازی فنآوری FTTH در دست انجام است. تولید کنندگان سعی میکنند برای مقابله با چالشهای اقتصادی در زمینهی تولید، از ترکیب اندازهی بهره حجمی و پیشرفتهای فنی، استفاده کنند، مانند تولید فیبر بلور فوتونیکی[۱۱] غیرحساس به خمش و بهبود اتصالات فیبری[۱۲] که نصب اینگونه سیستمها را سادهتر میسازد، حتی در نهایت وقتیکه به شما گفته شود کار را به شیوه خودتان تمام کنید. از عواملی که تا حد زیادی در ژاپن از FTTH حمایت میکنند، تراکم مکانی بالای جمعیت، که اتصال بسیاری از کاربران در یک منطقهی کوچک را باعث میشود و شیفتگی گسترده مردم به تجهیزات دارای فنآوری بالا میتوان نام برد.
یکی دیگر از علتهای افزایش استفاده از FTTH، افزایش حجم دادهها برای خدماتی مانند نمایش ویدئویی خواهد بود، که بدین ترتیب، این ظرفیت مسلما به زیرساخت اینترنت منتقل خواهد شد، و میبایست به طور متناسب گسترش یابد.
همچنین مخففFTTX، نیز وجود دارد که در آن “X” یکی از موارد، به عنوان مثال H = خانه[۱۳]، N = گره[۱۴]، B = کسب و کار[۱۵]، C = پیادهرو[۱۶]، و یا P = محل[۱۷]، است.
[۱] Fiber to the node
[۲] Active
[۳] Passive
[۵] Point-to-Point
[۶] Ethernet
[۸] Multiplex
[۱۰] Broadband services
[۱۳] Home
[۱۴] Node
[۱۵] Business
[۱۶] Curb
[۱۷] Premises