اتصال­های فیبری
 
تعریف: اتصال­هایی که در انتهای کابل های فیبر نوری استفاده می‌شوند.
اتصالهای فیبری[۱] اغلب جزء نهایی کابلهای فیبر نوری هستند که اتصالی غیردائمی و جداشدنی را بین ادوات متصل شده به فیبر ایجاد می­کنند. مشابه آن را می­توان در اتصالات الکتریکی مشاهده کرد.
عمدتا یک اتصال، مجموعه­ای از یک تطبیق دهنده^[۲] و دو فیش است، که به هر فیش، یک فیبر متصل شده است. فرایند اتصال فیبر به فیش بسیار ظریف و حساس­تر از اتصالات الکتریکی است بطوری که:

چنین عملیاتی اغلب در کارخانه­ها انجام می­شود اما با در اختیار داشتن تجهیزات و همچنین محیط مناسب مثل اتاق تمیز در هر محلی قابل انجام است.
اگرچه اتصال­های فیبری از فیبرهای وارد شده محافظت می­کنند، اما حفاظت در برابر رطوبت هنوز به طور کامل صورت نمی­گیرد. بنابراین اتصال ها درون محفظه­هایی قرار داده می­شوند. این محفظه­های غیر قابل نفوذ به خوبی از اتصال در برابر رطوبت و گرد و خاک محافظت می­کنند اما جلوی پراکنده شدن حرارت ناشی از اتلاف اتصال را هم می­گیرند. این موضوع بخصوص در توان­های بالا حائز اهمیت می­شود.
اغلب از درپوش گرد و خاک، برای اتصالی که به فیش متصل نشده استفاده می­شود.

مشخصات اتصالات فیبر نوری
مشخصاتی که در ادامه به آنها اشاره می­شود مربوط به مجموعه اتصالات فیبری است که بسته به شرایط می­تواند بسیار متفاوت باشد:

---